سیستم انرژي بی هوازي در بدن ورزش کاران چگونه قوی می شود؟

سایت شرط بندی فرشید

بافت هاي عضلانی به دو نوع تقسیم می گردند: بافت هاي تندانقباض و بافت هاي کندانقباض . بافت هاي تندانقباض در حرکات انفجاري گزینه به کار گیری قرار می‌گیرند و تخت گاز، در گیر خستگی می گردند. بافت هاي کندانقباض، میتوکندري بیشتري را نسبت به بافت هاي تندانقباض در خویش جاي میدهند. میتوکندري ها، ساختارهایی سلولی می‌باشند که آنزیم هاي بخصوصی را در بر میگیرند. این آنزیم ها به مراد استعمال از اکسیژن در پروسه ایجاد انرژي در سلول، آیتم به کار گیری قرار میگیرند.

بافت هاي عضلانی تندانقباض میتوکندري کمتري را در خویش جاي می‌دهند و از این رو، گنجایش کمتري براي بهرهبرداري از اکسیژن در ساخت‌و‌ساز انرژي در درون عضله ها دارا‌هستند. این خصوصیت، آنان را براي انجام کار هاي بی هوازي مانند تمرین با وزنه، دوي سرعت، پریدن و بقیه عمل هاي انفجاري، مطلوب خیس می سازد. این سیستم، از گلوکز تحت عنوان منبع اولیۀ انرژي استعمال می نماید. جنس جانبی این ساخت و ساز انرژيِ بی هوازي، گرما و اسید لاکتیک میباشد. تجمع اسید لاکتیک در عضله‌ها سبب ساز بروز خستگی و درد میگردد. سیستم انرژي بیهوازي، سیستمی محدود براي ساخت‌و‌ساز انرژي به حساب می آید.

بافت هاي کندانقباض براي انجام کار هاي استقامتی گزینه به کار گیری قرار می‌گیرند و مشخصاً مطلوب عمل هاي هوازي می‌باشند. این نوع بافت ها دربردارندة تعداد میتوکندري بیشتري می‌باشند و از این رو، امکان استعمال از اکسیژن براي ساخت‌و‌ساز انرژي در درون عضله ها را دارا هستند. این سیستم، از مخلوط گلوکز یا این که چربی با اکسیژن براي ساخت انرژي به کار گیری می نماید. جنس جانبی این سیستم، دي اکسیدکربن، آب و گرما میباشد .

هر فردي، نسبت بخصوصی از بافت هاي تندانقباض و کندانقباض را در خویش جاي میدهد. ممکن میباشد که فردي با نسبت بالاي بافت هاي تندانقباض، با راحتی بیشتري به تمرین براي انجام فعالیتهاي داراي حرکات انفجاري بپردازد.